หลังจากที่เพียรพยายาม มานะ บากบั่น ไม่เกียจไม่คร้าน ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับที่รักมาตั้งแต่ต้นเดือน ในที่สุดก็เป็นรูปเป็นร่างแล้วจ้า..ทำที่นั่งเล่นหน้าบ้าน แต่ตอนนี้กลายเป็นห้องรับแขกและที่กินข้าวไปแล้ว
..ก่อนอื่นต้องนี่...
....ก่อนทำ...รกรุงรัง ...เพิ่งโผล่มากจากฤดูหนาว..สภาพดูไม่ได้..ยิ่งกว่ามนุษย์ถ้ำอีกนะเนี่ย..
...ช่วงผัวหาบ..เมียคอน..มีสุขร่วมเสพ..มีเสียน้ำตาด้วยล่ะ เพราะว่าแรงน้อยตอนทำรั้ว ดึงแล้วไม่ตึง ที่รักก็ใช้เสียงช่วยดึง..ดังไปหน่อย..เราตกใจเลยไปกระตุ้นต่อมน้ำตา แตกเพล้ง...555..
..แต่จะบอกว่าเหนื่อยมากถึงมากที่สุด..บ้านช่องไม่ต้องดูกันเลย ทำแต่งานนอกบ้าน..ฝนตก หมอกลง เมฆบัง แดดเปรี้ยง..คุณที่รักก็บ่พาเมียหยุดพัก..ยังนึกสงสัยว่า กินกระทิงแดงหรือเปล่าฟระ...
หรือว่ากิน"ลูกผู้ชายหัวใจเกินร้อย" ถึงได้ขยันขันแข็งขนาดนี้...แต่สุดท้าย เราก็มาถึงจุดนี้ด้วยกัน..มันสุขใจเนอะ เห็นผลงานของตัวเอง
..งานทำมือ..ทำตามใจเราเอง..แต่ดอกไม้ ต้นไม้ซื้อมา..อิอิ
สำหรับเราอะไรก็ไม่สุขใจเท่า ได้ช่วยกันทำงาน ..ได้เสียน้ำตา..เพื่อเรียกร้องความสนใจ..555..
แต่ที่สบายที่สุดก็จะเป็น...ข้างล่างนี้...
มันไม่ทำอะไรเล๊ยยยย....(ไม่ได้เขียนภาษาไทยผิด แต่ใส่อารมณ์ให้ตัวหนังสือนะคะ
)..มีแต่นั่งๆนอน หิวก็เห่าวัฟๆๆ และก็ขี้ให้เหยียบ โมโห..ขี้ตรงนี้ทำไมไม่บอกฟระ..ดาเนี๊ยยยย... และชอบเดินไปเดินมา เกะกะขวางทางจราจร ยิ่งตอนแบกของหนักๆ หล่อนชอบนักแล....แต่เวลาไม่เห็นดาเนีย..ก็จะเรียกมาให้อยู่ในสายตา..ดาเนียก็คงงงเหมือนกัน..555..
