สำรวจเมือง

มาเขียนต่อเรื่องเบลเยี่ยม ต้องนั่งระลึกชาติเลยทีเดียว เพราะมันเกือบปีแล้วเนี่ย แต่ก็ยังอยากเขียนเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำ ครั้งหนึ่งในชีวิตที่คิดแบบนี้ 555


มาอยู่ได้สักพัก ก็เริ่มที่จะกล้าไปไหนคนเดียวแล้ว โชคดีมาถึงตอนเข้าหน้าร้อนของที่นี่ มีแดดเกือบทุกวัน (ร้อนตายละ) แต่ไปไหนมาไหนก็ยังต้องใส่เสื้อกันหนาวอยู่ดี

ที่รักไปจัดการหาจักรยานให้เรา ที่เก็บรถมีจักรยานอยู่ 4 คัน ถามว่าทำไมมีเยอะจัง อยู่คนเดียว (แอบคิดในใจเคยมีครอบครัวแล้วหรือไงเนี่ย 555 ) ก็ได้คำตอบว่า มีคันเดียว คันที่ใหม่สุด นอกนั้นเป็นของเจ้าของบ้านเช่า เขาเอาจักรยานมาเก็บไว้ที่นี่ สรุปคันใหม่สุดเป็นของที่รัก ส่วนคันเก่าของเจ้าของบ้านเช่า 1 คัน เป็นของเรา (ไม่ซื้อใหม่นะคะ ประหยัดค่ะ ) แต่ว่ามันต้องเปลี่ยนอะไหล่ เพราะว่าจอดไว้นานแล้ว ก็ไม่มากหรอก เปลี่ยนแค่ ยางใน ยางนอก 2 ล้อ เบรก โซ่ แค่นั้นเอง และก็เพิ่มกระดิ่ง กะตะแกรงหน้ารถให้เรา กะไฟท้าย (เกือบๆซื้อใหม่เลย ไม่เปลี่ยนแต่โครงรถ เหอ ๆ ) แต่ได้เดินดูราคาจักรยานที่นี่แล้ว แพงมหาโหด (ช่วงแรกๆ ปวดหัวมากกับการคำนวณเป็นค่าเงินบาท ) ที่รักบอกจักรยานผมที่ซื้อนี่ 500 ยูโร เราก็อ้าปากค้าง มันทำไรได้บ้างฟระ เกือบเท่าราคามอไซต์บ้านเรา นี่เราไปซื้อจักรยานที่โลตัส 1300 บาท แต่ทีเ่ดินดูในร้านที่นี่ ตกคันละครึ่งแสน เฉียดแสนก็มี ข้าน้อยจะเป็นลม คือเป็นจักรยานไว้แข่งน่ะ ต้องทำใจ



ได้จักรายานมาละเราก็ไปตะลอนดีกว่า พกขวดน้ำไป 1 ขวด ( ทำไมฝรั่งชอบดื่มน้ำที่มันซ่า คล้ายๆ โซดาเลย ) มองไปทางไหนก็สวย ก็น่ารักหมด ฟาร์มเขียวๆ มีดอกเยอบีร่าเต็มทุ่งไปหมดเลย มีแม่วัวใส่ต่างหูให้ดูขำๆ อีกต่างหาก ท้องฟ้าก็ ฟ้าได้ใจ มีภูเขาใกล้บ้าน มีลำธารน้อยๆ อะไรมันจะได้ดั่งใจขนาดนี้ เหมือนฝันทุกทีเลย อยู่นานจนเป็นเดือน จึงได้รู้ว่ามันไม่ได้ฝัน มันความจริง

ปั่นเข้าไปที่อำเภอ เป็นอำเภอเล็กๆ (แต่มีโบสถ์ใหญ่ ) เนื่องจากเขตที่อยู่นี้มันที่ราบภูเขา มันก็เลยปั่นขึ้นลง ขึ้นลง ตอนลงน่ะปั่น แต่ตอนขึ้นถ้าไม่ไหวก็จูงเอา 555 ห่างจากบ้านเราแค่ 1 กม เอง ที่นี่เขาไม่มีตำบล มีแต่อำเภอแล้วก็แบ่งเป็นหมู่บ้านเลย หมู่บ้านเรามีแค่ 20 หลังคาเรือนเอง บางหมู่บ้านมี 10 หลังคาเรือนก็มี ที่บ้านเราไม่ได้เนอะ หมู่บ้านใหญ๊ใหญ่ เกือบ 500 หลังคาเรือน 555 (อันนี้หัวเราะนะ ไม่ใช่จำนวน )



ออกเดินทาง จักรยาน แม่วัว ฟาร์ม ลำธาร




ฟาร์ม หน้าโรงเรียนประถม ป้ายบอกทาง ท่ารถบัส (ไม่รู้ว่ามันไปไหน ยังไม่เคยขึ้นเลย หรือบางทีอาจจะเป็นรถรับส่งนักเรียนก็ได้ ) และก็ศูนย์บริการนักท่องเที่ยว ที่นี่เป็นแหล่งท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง คนที่นี่ชอบเดินภูเขา บางทีเห็นพาครอบครัวไปเดินเล่นทุ่งก็มี เราว่าน่ารักดีอ่ะ (แต่บ้านเราชอบไปเดินห้าง เพราะเย็นดี)




น่าจะเป็นสโมสรนะ มีสนามฟุตบอล สนามเทนนิส แต่ยังไม่เคยไปเล่นเลย ไม่มีไม้เทนนิส (เค้าเรียกว่าไรนะเท่ๆ น่ะ ) ตรงนี้เกือบออกเมืองละ มองกลับไปในเมืองเห็นแต่ยอดโบสถ์ ตอนปั่นจักรยานก็เห็นม้าหลบร่มพอดี ม้าตัวใหญ่มากกก..




โบสถ์ประจำอำเภอ ตั้งอยู่ตรงข้ามกับอำเภอ ตอนแรกเราไ่ม่รู้ว่ามันคืออำเภอ เพราะมันเขียนว่า Hôtel de commune เราดันเข้าใจว่ามันคือโรงแรมประจำอำเภอเสียอีก โอ๊ย อ๊าย อาย จัง เราไปอำเภอบ่อยมาก เพราะต้องไปรายงานตัว ไปแก้วันที่วีซ่า ไปเดินเรื่องเอกสารแต่งงาน ข้อแตกต่างอำเภอที่นี่กับบ้านเราคือ ที่นี่เงียบจัง คนไปติดต่อน้อย (หรือว่าเรามองไม่เห็น เพราะมีหลายชั้น ) เวลาจะไปทำธุระที่อำเภอ เราต้องโทรศัพท์แจ้งล่วงหน้าทุกครั้ง (ยกเว้นตอนไปซื้อถุงขยะ ไปซื้อได้เลย ) เทียบกับบ้านเรา คนรอทำธุระต่างๆ เยอะมาก 555 เราเปรียบเทียบเหมือนโรงพยาบาลเลยเหมือนคนไข้ไปรอหมอ




หมู่บ้านในอำเภอ ให้อารมณ์แออัดเพราะบ้านเกือบติดถนนเลย 555 ผ่านธนาคารดูจากตึกแล้วไม่เหมือนธนาคารเลย (ยังจำแต่ภาพธนาคารบ้านเรา) คือตึกที่นี่มันเหมือนๆกันหมดเลย ทั้งบ้าน ทั้งสำนักงาน เลยแยกไม่ออก ต้องสังเกตุเอาที่ป้ายด้านหน้า อีกตึกนึงก็เป็นโรงพยาบาล นี่ก็ต้องอ่านป้ายเอาเอง (เหมือนกันหม๊ดเลย)




นี่ก็อีกโรงพยาบาลนึง กับสถานีตำรวจ สังเกตุจากป้าย ส่วนภาพอื่นวิวข้างทาง กับตู้โทรศัพท์สาธารณะที่นี่ (เหมือน กสท บ้านเราป่ะ ) ยังไม่เคยใช้เลย ไม่รู้ว่าต้องหยอดเหรียญอะไร อ่านไม่ออก 555




ป้ายสัญลักษณ์อำเภอ อนุสาวรีย์ของบุคคลสำคัญ น่าจะเป็นผู้ก่อตั้งอำเภอนี้ อีกรูปเป็นไปรษณีย์ (ดูว่าป้ายสีแดง) อีกรูปก็เป็็นป่าช้าฝรั่ง มองข้างนอกก็พอไม่กล้าเข้าไป





จบละสำรวจเมือง ตอนนี้เข้าใจความรู้สึกของนักท่องเที่ยวที่ไปเที่ยวเมืองไทย เวลาเขานั่งรถไปเที่ยวที่ต่าง เคยถามว่าแตกต่างกันไหม บ้านไหนสวย เขาบอกว่าไม่แตกต่างเลย เหมือนกันหมด 555 แยกไม่ออก ตอนนี้เราก็เป็นเหมือนกัน แยกไม่ออกเลย อันไหนบ้าน อันไหนตึก<