ที่พึ่งทางใจที่ยั่งยืน

//ที่พึ่งทางใจที่ยั่งยืน

วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ถึงไทย ปรานีเริ่มต้นการเดินทางด้วยการไปไหว้พระ 9 วัดเพื่อขอพร ในใจก็ตั้งไว้ว่าจะไปวัดหลวงอย่างเดียว เพื่อเสพศิลปะและประวัติศาสตร์ เดินทางด้วยขนส่งโดยสารทุกอย่างเว้นแต่แท็กซี่ เพราะแท๊กซี่ไม่รับ
แต่ฟ้าครึ้มทั้งวัน สุดท้ายจบลงที่วัดอรุณฯ ด้วยพายุฝน ก็นับได้ 6 วัด นึกขำตัวเองว่านี่ถ้าไม่มัวเลือกวัดหลวงวัดราษฎร์ก็จะได้ครบ 9 วัดแน่นอน

มีอยู่วัดนึง หลังจากที่เรากราบพระ ตั้งจิตขอพรด้วยความอิ่มเอิบใจ ก้มลงเก็บข้าวของเตรียมออกจากโบสถ์ พอหันหน้าไปที่ประตูทางอ้อน เห็นผู้หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ด้านหลังเราพนมไหว้พระ สายตามุ่งไปที่พระประธาน และมีน้ำตาที่อาบแก้ม ตอนนั้นในใจคิดว่า มีทุกข์อันใดหนอ ขอให้พ้นทุกข์ไวๆ และหันไปมองที่พระประธานอีกครั้ง สาธุในใจว่า
สาธุ พระพุทธเจ้า ท่านเป็นที่พึ่งทางใจของคนทุกข์ยากจริงๆ

กลับไปเล่าให้แม่ฟัง บอกว่า การที่เรามีศาสนาพุทธเป็นที่พึ่งทางใจนี่ดีจริงๆนะแม่

//ย้อนบันทึกไทยแลนด์2019