วัฒนธรรมการกินชีส

บันทึกเดือนธันวาคม
เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้รับเชิญไปทานกลางวันบ้านเพื่อนพี่เป้า
ในหมู่เพื่อนเขานัดเจอกัน เลยหาเมนูมื้อเที่ยง ตกลงที่เมนูชีส
พี่เป้าทำความเข้าใจกับเราก่อนว่า คือกลางวันนี้มีแต่ชีสนะ ไม่มีเนื้อ
ถามไปว่า กินเป็นเรียกน้ำย่อยแบบคอกเทลหรือยังไง หรือกินเป็นมื้อ
แกบอกว่ากินเป็นอาหารมื้อนึงเลย กินกับขนมปังและสลัด...
ถามย้ำไปหัวเราะไป น้ำตาจะไหล กินชีสจริงๆหรือ
สงสัยต้องรองท้องด้วยมาม่าก่อนไปเสียแล้วเรา

พอไปถึงบ้านเพื่อน เห็นขนมปังแท่งยาวเรียงอยู่ พร้อมชีส ๑๔ ชนิด
ทีเขียนชื่อปักไว้ให้รู้ มีแฮมเผื่อไว้ กับ ซาลามิ อยู่จ่อมนึง
เวลาตักก็ไปตัดแบ่งชีสแต่ละชนิด แล้วแต่เลือก ตักสลัด และหยิบขนมปัง
เวลากินก็เอามีดปาดชีสกะขนมปัง แล้วกินเลย ตักผักสลัดแนมปาก
คิดนะเหมือนเรากินตักน้ำพริกใส่ข้าวเข้าปาก ตามด้วยผักแนม
เราตัดเสิร์ฟชีสไปทีเดียว แล้วไปตักสลัดมากินเล่น แค่นี้ก็แน่นท้องเนาะ
พักสักหน่อยก็เสิร์ฟของหวานกัน แฟนเพื่อนที่เป็นคุณหมอทำชีสเค้กมา
เป็นชีสนมแพะด้วยนะ รสชาติหวานเปรี้ยวมะนาว ตัดกับบิสกิตหวานๆ ก็ไปกันได้ดีมากสำหรับฝรั่ง ส่วนเราชอบบิสกิตมากกว่า
สรุปว่าวันนั้นได้กินชีสครบเครื่อง ทั้งเรียกน้ำย่อย จานหลักและของหวาน
เมนูชีส รสชาติไม่น่ากลัวอย่างที่คิด แค่เหม็นเหมือนถุงเท้าไม่ซักแค่นั้นเอง อิอิ